tak bardzo czesto pisała ludziom na forum Ania (koczkodan). zanim sie jeszcze poznalismy, to zdanie działało na nas z Wojtkiem jak płachta na byka. bylismy przekonani, ze z tej beznadziei, w której tkwilismy od lat, nic poza samobójstwem nie jest w stanie nas juz wyrwac. a jednak czekała nas niespodzianka i słowa Ani sprawdziły sie i u nas, a my potem czesto je sobie powtarzalismy.

teraz zycie po raz drugi tak mnie zaskoczylo, ze wszystko zmieniło sie o 180 stopni. tym razem jednak nie w taka strone, jakiej bym sobie zyczyła.
miałam fajne, w miare bezpieczne zycie, które nie spadło mi jak gwiazdka z nieba; do ostatniej chwili ciezko pracowałam, aby je budowac. miałam wielka miłosc, jaka zdarza sie najwyzej raz w zyciu. miałam przy sobie ukochanego mezczyzne, który był tez moim najlepszym przyjacielem, któremu bezgranicznie ufałam, w którym zawsze miałam wsparcie, z którym przeszlismy wiele ciezkich chwil, ale przetrwalismy je, ale tez przezylismy wiele bardzo dobrych i szczesliwych chwil.
miałam tez zajecie, które dawało mi wiele radosci, satysfakcji i spełnienia.

w ciagu miesiaca to wszystko prysło jak sen. nie ma juz przy mnie Wojtka. znikneła miłosc, przyjazn, zaufanie, poczucie bezpieczenstwa.
nie moge juz robic tego, co kochałam, co moze teraz byłoby ucieczka od smutku i tesknoty. na jakis czas, ale na pewno długi, straciłam prawa reke, a w lewej mam ograniczone czucie w palcach. straciłam niezaleznosc, potrzebuje pomocy w wielu codziennych czynnosciach. przede mna dwie operacje: kregosłupa szyjnego i splotu barkowego. po nich długa rekonwalescencja i rehabilitacja i nie ma zadnej pewnosci, ze odzyskam pełna sprawnosc.

tak, zycie naprawde potrafi zaskoczyc. wciaz nie moge pogodzic sie z tym, ze w ciagu zaledwie niecałego miesiaca wszystko tak strasznie sie zmieniło. czuje sie tak, jakby ktos ukradł mi moje dobre zycie :(


dzis jest 24 stycznia. tego dnia 18 lat temu po raz pierwszy spotkalismy sie z Wojtkiem na zywo. pamietam te chwile na peronie dworca. spojrzelismy tylko na siebie i oboje mielismy wrazenie, jakbysmy sie znali całe zycie, a moze i wiele zyc.