Kolejny post produkuje

a poza tym jedną z rzeczy które mnie zastanawiają to moja reakcja. Po Arturze non stop każdego dania płakałam xx czasu
Z Piotrkiem jest inaczej. Płacz, tylko od czasu do czasu, w szczególności jak przyjdzie mi rozmawiać. Bardziej to smutek i rezygnacja, leżę tylko jakby w zamrożeniu. Chyba, że wpadam fazę nadpobudliwości i mega sprzatania czy demolki.
I wkurw na siebie i Niego, również za moje ociąganie się z wycieczkami. Mieliśmy wiele planów, część odwlekanie przeze mnie, bo spanie, bo zmęczona, bo bo
Nie zrobione zdjęcia. Nie lubił ale zawsze obiecywaliśmy sobie w końcu musimy mieć razem. Jest ich raptem kilka rozmazanych selfie, bo taki fotograf. Na szczęście w Świdniku Jego mama zrobiła nam kilka i tyle.