Dawno temu pisałem i siedziałem tu na forum. Na początku narzekałem na fobię społeczną, nieśmiałość. Dawno dawno temu miałem problem z wyjściem z domu i zrobieniem normalnych zakupów.
Minęło bardzo dużo czasu, od tamtego momentu. Kosztowało mnie to bardzo dużo wysiłku, stresu, wyzwań, czasem porażek. No ale nastąpiła stopniowa zmiana. Mogę otwarcie powiedzieć, że doszedłem już do takiego punktu gdzie większość normalnych ludzi miałaby problem z funkcjonowaniem, a ja działam.
Pochwalić się chcę tym, że u siebie w robocie założyłem związki zawodowe i od samego początku mam pod górkę, ciągle są problemy, a ja działam. Prezes już na początku chciał nas rozbić, a ja się nie dałem i mu się postawiłem, aż on był rozdygotany. Dostałem już pisemne upomnienie, a ja z tym upomnieniem walczę drogą formalną. Miałem problemy z zrobieniem wyborów do władz związku bo pracodawca nie chciał się zgodzić na proponowane przez nas miejsce i musieliśmy robić wybory w namiocie poza bramą zakładu. Oczywiście zjechał się cały zarząd i były z ich strony fochy. Ciągle są jakieś przepychanki słowne i wymiany pism. U pracowników jest strach, czy ich nie pozwalniają i ja muszę na tym zapanować. Od nielicznych pracowników już pojawiły się zarzuty, że związki zawodowe w których działam to złodzieje. Ktoś inny powiedział, że robimy to po to żeby dostać łapówki i żeby się nachapać. Z każdej strony jakieś przeciwności a ja działam i sobie kurwa radzę. :)
To nie jest jakieś jedno wyzwanie, po którym można sobie odpocząć. To jest cały czas jakaś nowa rzecz, gdzie nie można sobie odpuścić. Cały czas coś się dzieje i coś wyskakuje. Cały czas działam z pozycji słabszej strony. A ja sobie kurwa radzę. :)
Nie sądziłem, że kiedykolwiek dojdę do takiego punktu w życiu.
Przepraszam, ale musiałem się gdzieś tym pochwalić. :)