Wszyscy oceniają innych po pozorach, po cienkich rysach, które sami wcisnęli w ich twarze, po domniemaniach, jakby były prawdą, po wyobrażeniach wstrętnie utkanych w zakamarkach własnej, chorej głowy A prawda? Prawda śmieje im się w twarz, bezszelestnie, jak kot przeciskający się przez szczelinę, której nikt nie zauważa ;)
Idzie jesień, jak cichy złodziej włamywający się do serca świata, i tego nie zmienimy. Liście gniją pod stopami, niebo zasnute jest szarością, a każdy oddech smakuje melancholią, której nie sposób wygnać. Wszystko umiera, a my tylko patrzymy, bezsilni, jak świat obrasta w swój własny, nieubłagany cień.
Całkowicie się zgadzam...