Z każdym dniem czuję coraz mocniej, że poniosłam rodzicielską porażkę.
Nie mam pomysłu, nawet cienia pomysłu, jak radzić sobie z tym, co ostatnio dziecko odwala. Boję się, że wyrośnie na wrednego człowieka, który krzywdzi innych i szybko skończy jako ćpun.
Fakt, że chyba to mnie głównie w miarę respektuje tj. "mama rządzi" i nawet jeśli się awanturuje, to najprędzej mnie posłucha. Ale mam wrażenie, że idzie coraz gorzej.
Te wszystkie odloty oczywiście wyczerpują mnie ekstremalnie. W ciągu godziny dosłownie cała energia ze mnie ucieka i cokolwiek miałam w planie, mam już tylko w dupie.
A przede wszystkim - tęskno mi za kimś, kto by ze mną czasem pogadał... Samotność doskwiera jak zawsze. Ale wiem, że to już takie dożywocie...