Dobrze. W takim układzie będę chodził na terapię z ulicy. Rozłożę sobie namiot z koca i kilku desek zaraz pod siedzibą tej organizacji. Nie wiem tylko czy mnie wpuszcza bo będę zapewne śmierdział.

A tak na poważnie - czemu ludzie są tacy zero-jedynkowi? Ogarniacie coś takiego że nie jestem jedyną osobą w podobnej sytuacji lub po prostu pomocy można mi odmówić? I co wtedy? Za dokładny miesiąc wyląduje pod mostem. Z CIK kryzysowej odmówili mi zameldowania w hostelu (bo nie spełniam wymagań). Bez zbędnego tłumaczenia. A chodziłem tam pół roku i wiedzieli o wszystkim.

Najpierw terapia potem praca. Słyszałem to już od mojej kochanej rodziny. Za co mam żyć w czasie terapii i gdzie zanim znajdę pracę? Po jakim czasie ta słynna terapia zacznie działać? Po roku, dwóch? Spędziłem na terapii ponad dwa lata łącznie z ośrodkiem i gdzie jestem teraz


Czy terapia zwiększa kwalifikacje zawodowe? Mam sobie wpisać do CV że chodzę na terapię i wtedy znajdę pracę?

Lekarze w szpitalu powiedzieli mi zresztą że najpierw stabilizacja lekami potem terapia a w ośrodkach terapeutycznych leków nie dobierają?

Nie chce mi sie już pisać. Doszliśmy już do etapu w którym czuje się jakbym rozmawiał ze swoją rodzina. Wolę gadać ze ścianą.

Powtarzam że niedopuszcze do sytuacji w której jestem bez dachu nad głową.

Chciałem podziękować wszystkim którzy pomogli mi miesiąc temu. Przez jakies dwa tygodnie miałem nadzieję że mi się uda. Potem dostałem obuchem przez łeb ale jednak nadzieja to coś pokrzepiającego.

Zostawię ten wpis do jutra bo naprawdę chce wszystkim podziękować a potem ukrywam swoje listy żeby się tylko jeszcze nie dobijać.