albo chociaż napluć w ryj dziesiątkom osób spotkanych w życiu.
Wszyscy zestarzeli się już, pomarszczyli, niemal na pewno o mnie zapomnieli a ja pamiętam każdą zniewagę, każde wyśmianie, każde dokopanie.
Wyszukuję nekrologii i czasem banan wstępuje mi na ryj gdy jakiś znajdę. Ostatnio znalazłem nekrolog takiego sławeczka, nauczyciela ze szkoły średniej co przy klasie nawrzeszczał na mnie "moje paroletnie dziecko jest bardziej zaradne od ciebie a starsze by cie sprzedało" i "na miejscu twojego ojca bym cię lał pasem" nie wnikając w temat czy w ogóle ojciec jakkolwiek interesował się przygotowaniem mnie do życia. Świadomość, że śmieć nie żyje i już pare lat temu robale ogołociły jego szkielet wprawiła mnie w dobre samopoczucie. A później dotarło do mnie, że opisane zdarzenie miało miejsce ponad 15 lat temu i że zdziebka za bardzo przeżywam zdarzenia przeszłe. Ale śmierć tego skurwysyna cieszy nadal.
Niby wspominanie zdarzeń z przeszłości nie przeszkadza w życiu, ale przyłapałem się na tym, że wchodzę w te buty niemal za każdym razem gdy robię rzeczy nie angażujące intelektualnie - gdy gotuję, sprzątam czy spaceruję - i że wysysa to ze mnie energię tak, że ciągle chodze śpiący jak za długo jestem z dala od roboty.
Czy da się świadomie zamieniać te napływające myśli na coś innego?
Nie posyłajcie do psychoszamanów, bo to oszuści. Parę lat temu zdiagnozowałem sobie tarczycę, a dokładnie że od kilkunastu lat mam ją rozpierdoloną. Zorientowałem się jak wpływała na moje samopoczucie na przestrzeni lat. A później przypomniałem sobie, jak jeszcze szukałem pomocy u psychoszamaństwa, że żaden nie zaczął "leczenia" od skierowania na badanie krwi by wykluczyć inne przyczyny złego samopoczucia niż niedobór dopaminy. I przepisywał leki firmy farmaceutycznej, z którą akurat miał umowę xD