Ja też na niczym innym nie potrafię się skupić,
tylko na planowaniu jak więzień, który układa mapy ucieczki po ścianach celi,
choć wie, że te ściany nigdy się nie rozstąpią.
Mój umysł mieli w kółko szkice przyszłości,
które gniją szybciej, niż zdążą się urodzić.
Planowanie stało się trucizną, a ja piję ją łapczywie,
bo tylko ona daje iluzję, że coś jeszcze mogę.