Boję się, że zamiast swojego prawdziwego ja spotkam tam tylko ruiny: popękany manekin dawnych nadziei, echo, które mnie nie zna, i pusty teatr, gdzie światła gasną, a kurtyna jest rozdarta. nie będzie bohatera ani ratunku, tylko chłód, cisza i smak samotności. a mimo wszystko drgnienie w piersi, resztka gniewu, ślad dawnej niezgody może to jedyny materiał, z którego da się coś jeszcze utkac. może....