mój tato jest ubezpieczony, jest na emeryturze, ale namówić go na jakąś rehabilitację to jak rozmawiać z murem, który czasem nawet potrafi odpowiedzieć
to jedna z tych osób, które wiedzą wszystko lepiej wie, co mu szkodzi, co nie szkodzi, i nigdy nie przyzna, że czasem warto posłuchać kogoś innego

patrzę na niego i myślę, że nawet jeśli jego dłoń protestuje, on i tak zrobi po swojemu bo dla niego wiedzieć lepiej to nie przywilej, to cała filozofia życia

a ja stoję z boku, martwię się, próbuję to zrozumieć, próbując tylko wierzyć, że mimo wszystko nie przegra tej walki z własnym uporem...

:(