Napiszę skrótem, bo mój post się nie wysłał:

3 wnioski:

1. Nie wierzę, że w ogóle zasługuję na szczęście, że szczęście nigdy mnie nie dotyczy. A jak już jest szczęście to tylko ulotne, z czasem nie znaczące nic.

2. Znajduję się wiecznie w pozycji ataku, na jakiejś czujce.

3. Wszędzie doszukuję się czegoś, co wskazywałoby późniejsze złe wiadomości. Żyję, jakby zaraz miało stać się coś złego. Bo nie wiem, co to znaczy "coś niespodziewanego dobrego". Inni mają, tylko nie ja.