Nie wiem dlaczego ludzie często sądzą, że ja mam jakieś świetne podjście do mojego dziecka.
Nie mam. A ostatnio pękłam na wiele kawałków i ciąży mi świadomość tego, co dziecku nagadałam. Już zabrakło mi siły. Nie wiem, jak sobie radzić sensownie w jego problemami. Jednocześnie mam poczucie, że faktycznie jest "niegrzeczny i niewychowany", co nie wynika z zaburzeń, ale mojego braku umiejętności.
Na spokojnie próbuję się zastanowić, jak wdrożyć zmiany, czy jakieś sensowne działania, ale mam pustkę w głowie.
Iść do psycha? Zawsze mi wstyd, że nie radzę sobie jako rodzic, ale mam małą motywację. Chodziłam w sumie do fajnej psych, rady miała dość fajne, ale i tak udało mi się może jedną wdrożyć...
Potrzebuję kilka dni nic nie musieć. Usiąść z kawą, popatrzeć na drzewa...
O, włąśnie przypomniałam sobie, że miałam zająć się zbieraniem śliwek. Ja pierdzielę, zawsze o czymś zapomnę ugh...
Nickt
Re: POST CMXXIX
