Powiem tak, dziś czuje się jak bidok :( No cóż, ze względu na skomplikowaną sytuację związaną z 2 kredytami hipotecznymi, alimentami, niepełnosprawnością młodej , itd. utknęliśmy w dwupokojowym mieszkaniu w bloku, mamy jeden samochód (ja nie mam prawa jazdy, więc niby rybka, ale jednak) i to skodę, już nieco sfatygowaną.
Dzieciaki, z którymi kumplują się moje dzieciaki mieszkają w domkach jednorodzinnych, a do dyspozycji mają po 2 samochody.
Skąd takie rozważania, a no dziś dzieciaki pojechały do kolegi, z pod bloku zgarną ich tata kolegi, suvem Volvo, a odwiózł pod ten blok elektryczną Teslą.
I kurde, ja się często tym nie przejmuje, bo wychowałam się w bardzo biednym domu, więc fakt posiadania własnego mieszkania i wyjeżdżania gdzie średnio 2 razy w roku już jest dla mnie czymś "luksusowym", ale czasami trzepie mnie, że ludzie jednak często mają jeszcze łatwiej. Na początku, po diagnozie młodej, bywały czasy, że nie wiedziałam czy starczy nam kasy na terapię młodej i powinnam dziękować, że to już za nami, ale jednak im więcej się ma, tym więcej się chce.
Jakoś mi ujowo.